خبرگزاری حوزه/ چندی پیش در مدرسه صاحب نام و معتبری مشغول تدریس بودم و بنا به وظیفه، برخود لازم می دیدم در فرصت هایی که پیش می آمد به مقدار توان علمی خویش، در رابطه با مسائل تربیتی و اخلاقی و بعضاً سیاسی با دانش آموزان گفتگو کنم.
بچه های کلاس هم با ذوق تمام، گوش می سپردند و من نیز اشتیاقشان را از لابلای سؤالات و شبهاتی که مطرح می کردند به خوبی حس می کردم.
بعد از مدتی از سوی مدیر مدرسه فراخوانده شدم و تذکر ایشان را مبنی بر اینکه شما می بایست فقط به درس دادن و بیان نکات تستی و مسائل علمی اکتفا و از وارد شدن به مسائل حاشیه ای حذر کنید، دریافت کردم.
این مسئله برای من قابل تأمل و غیرقابل تحمل بود؛ چراکه از یک سو تشنگی بچه ها را در نیاز به دانستن حس می کردم و از سوی دیگر نبود مرجع آگاهی بخش در جامعه موجبات فهم نادرست از دین را برای برخی از بچه ها فراهم آورده بود؛ البته موضوع فقط به این مدرسه ختم نمی شد.
آنچه امروزه کم و بیش در دیگر مدارس نیز شاهد هستیم این است که امور پرورشی و تربیتی در برخی از مدارس خلاصه می شود در چند جشن بی کیفیت و ارائه دادن گزارش عکس و پوستر و ... و متاسفانه از بیان مسائل تربیتی و پیگیری مسائل دینی و پاسخ به شبهات چیزی به چشم نمی خورد.
نکته دردآور دیگر اینجاست که برخی از معلمان دینی و مربیان پرورشی در مقابل سؤالات بیان شده توسط دانش آموزان یا عاجزند و یا با پاسخ های نادرست، دانش آموزان را دچار تردید بیشتر می کنند و همواره پیشنهاد دعوت از کارشناسان متخصص و مبلغین متبحر برای این امر، به بهانه حجم زیاد دروس و نبود وقت کافی به بن بست ختم می شود.
گاهی شنیده می شود برخی از معلمان بدون دانش لازم، به اظهارنظرهای فقهی و دینی پرداخته اند که نتیجه آن چیزی جز چرخش 180 درجه ای حکم فقهی و اخلاقی نبوده است.
اگرچه برخی مربیان تربیتی با تخصص لازم در تثبیت عقاید دینی دانش آموزان مؤثر بوده اند؛ اما حقیقتا همچنان نیاز به متخصص امر تربیت در آموزش و پرورش، به چشم می خورد و خلأ این امر، هر ساله بیش از پیش احساس می شود.
آنچه امروزه از بی کفایتی مسئولین، کشته شدن یا ناقص شدن افراد در اثر بی سوادی پزشکان، بی تعهدی مهندسان در ساخت و ساز و حتی بی اخلاقی برخی معلمان در سطح آموزش و پرورش، شاهد هستیم از طریق سختگیری های شدید و فیلترینگ اخلاقی معلمان، می تواند قابل کنترل باشد.
سالروز شهادت استوانه دین و دانش، استاد مطهری، روز معلم نام گرفته است. معلم میراث دار گنجینه حکمت ها و طنین انداز رسالت انبیاست. معلمی که توقع نان و نام نداشته باشد، می تواند در قلب انسان ها اثرگذار بوده و کشف هدف و غایت را به منصه ظهور برساند.
تأثیر معلم تا جایی است که مقام معظم رهبری می فرمایند: اگر معلم خوب عمل کند؛ صحیح عمل کند؛ با تدبیر عمل کند؛ با دلسوزی عمل کند، به نظر ما همه مشکلات حل خواهد شد.
فاطمه فرهادیان، عضو گروه نویسندگی صریر وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان
